Om half acht verzamelen we bij de bakker in Nylân om de snelboot van half negen naar Terschelling te kunnen pakken. Om tien uur moeten we aantreden tegen E2 van SC Terschelling. De "Tiger" (uit te spreken op z'n Engels; en genoemd naar een vroegere zeesleper van Doeksen, leer ik later langs de lijn) doet er drie kwartier over om de haven van West-terschelling te bereiken en aldaar staan twee taxibusjes klaar om ons naar Midsland te brengen. (Peter heeft alles weer strak georganiseerd: Hulde!)
Over de wedstrijd zelf kan ik kort zijn; we gingen het schip in. Niet omdat Terschelling beter was, maar de ballen wilden er bij ons gewoon niet in. (overleg met het vaste land in de rust kon daar ook niets meer aan veranderen) Bij Terschelling vielen de ballen wel goed, en dan verlies je zo'n wedstrijd gewoon, zeker als na drie tegentreffers de organisatie en het geloof in eigen kunnen ook nog een beetje zoek raken. Jammer, maar we zijn op Terschelling en de zon schijnt, dus deze nederlaag is bij het verlaten van het mooie nieuwe sportcomplex van SC Terschelling al haast weer vergeten.
Na de wedstrijd staan de busjes klaar om ons weer van Midsland naar West te brengen. Daar nemen we afscheid van Dion en Priscilla, die (met ouders uiteraard) de volgende boot terug zullen nemen.
De overgeblevenen wandelen in West op hun gemakje naar de Walvis bij het Groene Strand, om aldaar wat te eten en te drinken en uiteraard te genieten van het prachtige weer op deze zomerse dag op de eerste dag van oktober. Terwijl Adriaan, Daan, Jelke, Mark, Miguel en Roïn (Frank was niet mee) zich vermaken op het Groene Strand met het verzamelen van krabbepootjes; slik- en watergevechten houden; en drooggevallen schepen enteren, nemen wij onder het genot van vele bakken sterke koffie het wedstrijdverloop nog eens in alle rust door.
Na twee uren waterpret op het Groene Strand brengt Peter de schaapjes weer op het droge.
Een korte wandeling door West brengt ons aan de voet van de Brandaris; en een bezoek aan de nabijgelegen zeevishandel en Min 12 zijn niet te vermijden.
Als we in de haven van West nog even bootjes willen kijken, ontdekt Annelies een oude kennis die daar met een platbodem (de "Gouden Bodem") ligt. De jongens mogen van de schipper in het kluivernet spelen. En ik weet nu ook waar je van die stoere schipperslaarzen (Chalatte's) kunt kopen.
Om vijf uur is het gedaan met de eilandpret want om half zes zal "De Friesland" ons weer terugbrengen naar Harlingen.
"voetbalvrouwen"
(Annelies en Trijntje)
Het eerste deel van de overtocht kunnen we nog lekker op het bovendek in de zon zitten, terwijl de jongens verstoppertje spelen en tikkertje doen. Als het wat frisser wordt gaan we naar binnen. Maar niet voor lang, want al snel weet Annelies te melden dat er buiten een prachtige zonsondergang gaande is. Met enige fotografische tegenzin sleep ik mijn camera naar buiten want zonsondergangen zijn voor gevorderde amateurfotografen natuurlijk
"not done." Maar eerlijk is eerlijk: het ziet er prachtig uit! Peter en Rico
pinken besmuikt een traantje weg, terwijl ik, niet in het minst onder
de indruk, koelbloedig foto's van al dat natuurschoon maak.
De weerspiegeling van de ondergaande zon in het zilte water van de Waddenzee vormt een waardig slotakkoord van deze - voor zowel spelers als ouders - prachtige dag! Leve Friesland E1 en uitwedstrijden op Terschelling!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten