Op zaterdagochtend 14 april 2012 liep mijn wekker om acht uur grensverleggend hard af. Het kabaal dat mijn nieuwe klokradio produceert is weliswaar meedogenloos, maar effectief is het wel, want nog voor ik was opgestaan wist ik al dat we vandaag onze krachten zouden moeten meten met de koploper uit de competitie: Zeerobben E5. Jelke was blijkbaar al eerder wakker geworden en hing beneden in een luie stoel voor de tv. Toen hij mijn verwilderde hoofd en blik zag sprak hij geruststellend; “Doe maar rustig aan hoor, ik heb m’n voetbalkleren al bijna aan.” Ik bekeek hem van top tot teen en zag dat hij alleen z’n voetbalbroek had aangetrokken maar verder kon ik weinig clubkleuren van Lvv Friesland ontdekken. Was hij vandaag misschien van plan om de tegenstander uit Harlingen in z’n pyjamajasje te lijf te gaan?
Bij het ontbijt probeerde ik met enige overtuigingskracht minstens tien geboden voor een verdediger tot Jelke door te laten dringen. Nooit voor je eigen goal langs spelen en geen hakjes (!) sprak ik alwetend. Niet happen, maar wel ingrijpen! ''Nooit zo maar iemand laten lopen'' en meer van dergelijke voetbalwijsheden vlogen over de tafel. Jelke keek mij verbaasd aan, waarschijnlijk meer verrast door mijn verbale uitbarsting op dit vroege uur dan vanwege de bruikbaarheid van mijn aanwijzingen. Toen ik was uitgeraasd kreeg ik ineens behoefte aan feedback. “Snap je wat ik bedoel,” vroeg ik. Hij kon moeilijk anders dan volmondig ja-knikken want hij had net een hap van z’n krentebol genomen.
In Harlingen scheen de zon en de hele entourage onderscheidde zich in niets van andere uitwedstrijden. Toch stond er vandaag wel wat meer op het spel dan anders, want bij verlies zouden we er redelijkerwijze van uit mogen gaan dat we niet meer kampioen zouden kunnen worden. Alleen een gelijkspel of winst zou ons in de race houden om de eerste plaats, maar al gelijk na het eerste fluitsignaal maakte de tegenstander zijn bedoelingen duidelijk. Er werd veel druk uitgeoefend op de goal van Mark en Friesland kwam nauwelijks aan aanvallen toe. Toch hielden we een tijdlang dapper stand, maar na een minuut of vijf gebeurde het onvermijdelijke; Zeerobben scoorde. Daarna kende Friesland een wat ongelukkige fase, waarin we keihard werden afgerekend op individuele foutjes achterin en Zeerobben kon verder uitlopen naar 3-0. Zeerobben zat er fysiek goed bovenop en we kregen weinig ruimte en tijd om te spelen wat uiteindelijk resulteerde in een 4-0 achterstand bij de rust.
In de kleedkamer sprak Peter zoals altijd wijze woorden en stuurde de mannen het veld weer in met de opdracht om te proberen de tweede helft te winnen. Of het kwam door Peters overtuigingskracht; of omdat we met de zon in de rug speelden; of omdat Zeerobben dacht dat de buit al binnen was; of door de aanmoedigingen van de supporters zullen we nooit weten, maar feit is dat Friesland in de tweede helft veerkracht toonde. We kwamen op een gegeven moment zelfs terug tot 5-2 en gingen beter voetballen. Juist in die fase bleek het fysieke voetbal van Zeerobben ook een keerzijde te kennen. Zo schroomden sommige Zeerobben spelers niet om aan het shirt te gaan hangen van een speler die er langs was of om op de man te spelen wanneer hij dreigde door te breken. Daar ligt nog een mooie opvoedkundige taak voor de trainer van Zeerobben, denk ik. Maar genoeg daarover, terug naar de wedstrijd. In de slotfase sloeg Zeerobben nog twee keer toe en bij het laatste fluitsignaal prijkte een 7-2 eindstand op het scorebord. Die uitslag was wel wat geflatteerd, vond ik, want op basis van wat ik heb gezien zou een 5-2 uitslag de krachtsverhouding tussen beide teams (over de hele wedstrijd gezien) meer recht hebben gedaan.
In de eerste helft was Friesland misschien nog wat teveel onder de indruk van het fysieke spel van de tegenstander maar ons eigen spel in de tweede helft (we verloren in de tweede helft immers maar nipt met 3-2) biedt zeker mogelijkheden voor de thuiswedstrijd tegen Zeerobben later dit seizoen. Volgende week speelt Terschelling in Harlingen, misschien zorgen zij voor een verrassing en krijgen we alsnog een kansje om kampioen te worden. Volgende week weten we meer…
