Het begin van de wedstrijd leek wel een herhaling van vorige week; voor we het in de gaten hadden keek Friesland tegen een 2-0 achterstand aan. En net als Ajax beginnen we dan pas te voetballen - en goed ook - want met de rust stonden we (meen ik) alweer met 2-3 voor. Vlak na de rust begon Friesland prima met het storen van de opbouw van de tegenstander (op de helft van de tegenstander). Dat leverde een aantal kansrijke mogelijkheden op, die helaas niet verzilverd konden worden. Daarna dacht Blauw wit blijkbaar; wat zij kunnnen, kunnen wij ook en Friesland kwam nog maar moeizaam aan opbouwen toe en de druk van Blauw wit op de goal van Mark nam toe en bracht de stembanden van (enkele) supporters van Friesland danig in beweging. (volgens mij heb ik sindsdien een poliep op 'm stembanden) Toen de scheidsrechter voor de laatste maal op z'n fluitje blies stonden we gelukkig nog gelijk: 4-4. Maar ik vrees dat we ernstig in de problemen waren gekomen als de wedstrijd vijf minuten langer had geduurd. Terwijl - en dat is het tegenstrijdige - ik toch ook wel weer het gevoel had dat we deze wedstrijd hadden kunnen winnen. Ik moet daar nog een beetje mee leren omgaan, dat we er niet elke keer alles uithalen wat er - volgens mij - in zit. Maar ook deze keer kan ik niet anders dan positief besluiten; en hoe kan dat beter dan met de filosofie van Roïn; we hebben wel mooi een punt gepakt en vier keer gescoord! Vét, mannen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten