Friesland E1 moest voor de tweede wedstrijd in de voorjaarscompetitie aantreden tegen Blauw Wit E7. Al bij de warming up was duidelijk dat de tegenstander behoorlijk wat lengte in de ploeg had en dat we behalve voetballend ook fysiek aan de bak zouden moeten. Een beetje onder de indruk leken we in het begin wel van die grote spelers, maar na het eerste doelpunt van Friesland wierpen de spelers alle schroom van zich af. Het exacte scoreverloop kan ik niet meer navertellen maar we pikten gelukkig onze doelpuntjes wel mee, al werden we vlak voor de rust met een 2-4 voorsprong nog wel behoorlijk in de verdediging gedrongen, en kwamen we nog maar moeilijk onder de druk van Blauw Wit vandaan. Met een blik op de wisselspelers langs de kant zag ik dat daar nogal veel aanvallende impulsen stonden en dat we daarom waarschijnlijk ook wat moeite hadden om eruit te komen. Gelukkig overleefden we deze moeilijke fase en hielden de voorsprong vast tot aan de rust.
Na de rust waren er kansen en mogelijkheden om Blauw Wit de genadeklap toe te brengen, maar de bal wilde er niet in. Blauw Wit putte daaruit moed en begon weer druk te zetten, wat uiteindelijk tien minuten voor tijd resulteerde in de 3-4. In de daaropvolgende fase raakte bij Friesland de organisatie wat zoek. We liepen teveel op een kluitje en konden daardoor de bal nog maar moeilijk in de ploeg houden. Enige tijd vreesde ik dat we onze voorsprong alsnog uit handen zouden geven. Het was echt pompen of verzuipen geblazen, maar uiteindelijk wist Friesland met veel inzet en vechtlust overeind te blijven. Slechts enkele minuten voor het eindsignaal bezegelde Daan definitief het lot van Blauw Wit en durfde ik weer opgelucht adem te halen. Wat een spannende wedstrijd! En wat een lekker gevoel dat we ons deze keer tegen een lastige tegenstander de kaas niet van het brood hebben laten eten maar de drie punten uit het vuur hebben gesleept. Knap gespeeld hoor!
PS Als ik tussen twee geschreeuwde aanmoedigingen door noodzakelijker wijze even naar adem moest happen viel het mij op dat de trouwe supportersschare van Friesland E1 wel erg bescheiden is. Dat kan wel wat luidruchtiger, denk ik. Laat je zelf ook (opbouwend) horen als we niet scoren daar krijgen de mannen vleugels van… en dan - zeker niet onbelangrijk - valt het ook wat minder op dat ik mezelf belachelijk maak met m’n geroep langs de lijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten